Σύλληψη για ληστεία στο Άργος.

 Συνελήφθη, χθες 29.8.2015 το μεσημέρι, στο Άργος, από αστυνομικούς του Τμήματος Ασφαλείας Άργους, ένας  29χρονος αλλοδαπός υπήκοος Βουλγαρίας, για ληστεία σε βάρος 23χρονου αλλοδαπού, υπηκόου Αφγανιστάν.
Σε βάρος του 29χρονου, σχηματίσθηκε δικογραφία για ληστεία και αντιποίηση, η οποία περιλαμβάνει ακόμη έναν 19χρονο αλλοδαπό, υπήκοο Ρουμανίας.

Ο 29χρονος και ο 19χρονος, κατηγορούνται ότι, προχθές (28.8.2015) το βράδυ, στο Άργος Αργολίδας, προσέγγισαν τον 23χρονο προσποιούμενοι τους αστυνομικούς και με την απειλή μαχαιριού και την χρήση σωματικής βίας, αφαίρεσαν από αυτόν χρήματα και δύο (2) κινητά τηλέφωνα, ενώ στη συνέχεια τράπηκαν σε φυγή.

Μετά από οργανωμένη αστυνομική επιχείρηση του Τμήματος Ασφαλείας Άργους, ο 29χρονος εντοπίστηκε χθες το μεσημέρι και συνελήφθη.

Ο συλληφθείς θα οδηγηθεί στον κ. Εισαγγελέα Πρωτοδικών Ναυπλίου.


Η αστυνομική έρευνα και το προανακριτικό έργο διενεργούνται από το Τμήμα Ασφαλείας Άργους.

Σοκαριστικό: Πέταξαν δύο σκυλιά σε πηγάδι στη Νέα Κίο.

 Δύο σκυλιά νεκρά μέσα σε πηγάδι στη Νέα Κίο Αργολίδας εντόπισε στις 24 Αυγούστου η Πυροσβεστική Υπηρεσία Ναυπλίου, η οποία  κλήθηκε αρχικά να σώσει το ένα ζώο, το οποίο προφανώς κάποιος πέταξε εκεί στο νερό σε βάθος τεσσάρων μέτρων για να το εξοντώσει.

Τις φωνές του σκύλου από το πηγάδι που βρίσκεται στον δρόμο που πηγαίνει προς το νεκροταφείο της περιοχής άκουσαν λίγο πριν τις 20:00 κάτοικοι, οι οποίοι και κάλεσαν αμέσως την Π.Υ. ζητώντας βοήθεια.

Η Π.Υ. έφθασε δέκα λεπτά μετά την κλήση όμως για το σκυλί ήταν ήδη αργά αφού οι πυροσβέστες δεν κατάφεραν να το σώσουν όπως εξήγησε η Λένια Λαρδίκου, η οποία τράβηξε και τις φωτογραφίες που βλέπετε καθώς διαμένει σε σπίτι που γειτνιάζει με το χωράφι στο οποίο βρίσκεται το πηγάδι.

Η κα Λαρδίκου εξήγησε ότι καθώς οι πυροσβέστες προσπαθούσαν να σώσουν το σκυλί, που δεν τα κατάφερε, διαπίστωσαν ότι στο ίδιο πηγάδι υπήρχε και δεύτερο πτώμα σκύλου σε προχωρημένη αποσύνθεση κάτι που ισχυροποιεί τις υποψίες των φιλόζωων οι οποίοι κάνουν λόγω για έγκλημα και όχι για ατύχημα.

Σύμφωνα με την κα Λαρδίκου το πηγάδι είχε περιμετρικά ένα σύρμα το οποίο οι πυροσβέστες έκοψαν για να προσεγγίζουν το σημείο και αυτό είναι άλλη μια ένδειξη αν όχι απόδειξη ότι τα σκυλιά δεν έπεσαν μόνα τους μέσα στο νερό.

Δυστυχώς τα πτώματα των σκύλων έμειναν εκεί να σαπίζουν και το Φιλοζωικό Σωματείο Άργους «Λάιζα» που ενημερώθηκε εκ των υστέρων για το έγκλημα απευθύνει έκκληση σε όποιους γνωρίζουν τον δράστη να τον καταγγείλουν στην Αστυνομία.

Εντοπίστηκαν 8 νέα ενάλια σπήλαια στην Κυνουρία (βίντεο).

 Μέλη του ΣΠ.ΕΛ.Ε.Ο. (Σπηλαιολογικός Ελληνικός Εξερευνητικός Όμιλος) βρέθηκαν στις ακτές της Αρκαδίας με σκοπό τον εντοπισμό και την εξερεύνηση ενάλιων σπηλαίων.

Η αποστολή είχε διάρκεια δέκα ημέρες (14-24 Αυγούστου). Ο τόπος διαμονής τους ήταν στο κάμπινγκ Ζαρίτσι (4 χιλιόμετρα πριν τον Τυρό). Σε ακτίνα πέντε χιλιομέτρων από το κάμπινγκ Ζαρίτσι, εντοπίστηκαν οχτώ ενάλια σπήλαια!

Χαρτογραφήθηκε το ένα και εξερευνήθηκαν άλλα τρία. Έγιναν συνολικά πέντε καταδύσεις. Με πληροφορίες του ερευνητή δύτη Αλέξη Παπαδόπουλου, βρέθηκαν και εξερεύνησαν ένα μεγάλο σπήλαιο στο Αρκαδικό Χωριό.

Ο ΣΠ.ΕΛ.Ε.Ο., είναι ένας φορέας που εκπαιδεύει και παρέχει τον κατάλληλο εξοπλισμό σε όσους ενδιαφέρονται να εξερευνήσουν τα ελληνικά σπήλαια, δρα χωρίς κερδοσκοπικό χαρακτήρα και οι πόροι του είναι οι συνδρομές των μελών του. Συνεργάζεται χωρίς αμοιβή, με τις αρμόδιες αρχές, για την προστασία και μελέτη των ελληνικών σπηλαίων, ενημερώνοντάς τες για τις ανακαλύψεις του.

kalimera-arkadia.gr

Δεν τελειώσαμε με την ζέστη - Έρχεται καύσωνας με 40 βαθμούς.

 Από την ερχόμενη Δευτέρα και μετά σταδιακά θα παρουσιάσει σημαντική άνοδο ο υδράργυρος,  όπως αναφέρει ο συντοπίτης μας μετεωρολόγος Ιωάννης Καλλιάνος και προσθέτει πως εκτιμάται ότι ειδικά από την Παρασκευή 4/9 έως και την ερχόμενη Τρίτη-Τετάρτη 9/9 θα είναι το pick της θερμής εισβολής με τις μέγιστες θερμοκρασίες να προσεγγίζουν ακόμη και τους 40°C στις ευπαθείς στη ζέστη περιοχές (ίσως και λίγο παραπάνω σε πολύ τοπικό επίπεδο).

Ασφαλώς δεν πρόκειται όμως για μια "επικίνδυνη" θερμή εισβολή για τους εξής λόγους:

1. Θα λάβει χώρα το πρώτο δεκαήμερο του Σεπτέμβρη και επομένως δεν θα έχει την δυναμική που με τις ίδιες προϋποθέσεις θα είχε τον Ιούλιο.

2. Η διάρκεια της ημέρας θα έχει μειωθεί αρκετά με αποτέλεσμα το αίσθημα της δυσφορίας να μην είναι τόσο έντονο απο το απόγευμα και μετά.

3. Τις βραδινές ώρες, στις περισσότερες περιοχές της χώρας, η θερμοκρασία θα καταφέρνει να πέφτει σε φυσιολογικά επίπεδα τα οποία δεν ταλαιπωρήσουν τον κόσμο.

4. Στις παράκτιες περιοχές θα είναι σαφώς καλύτερη η κατάσταση λόγω της μεσημεριανής θαλάσσιας αύρας που θα επικρατήσει και θα δροσίζει τα τμήματα αυτά.

Από τις 9-10 Σεπτέμβρη και μετά θα αρχίσει να δροσίζει σημαντικά με την παράλληλη ενίσχυση των βοριάδων που θα βοηθήσουν σε αυτό.

Σε υψηλό κίνδυνο οι προστατευόμενες περιοχές της χώρας.

 Χωρίς προσωπικό και πόρους θα μείνουν στο τέλος του έτους οι προστατευόμενες περιοχές της χώρας. Αιτία, το «σχήμα» που έχει επιλεγεί για τη φροντίδα τους, εκτός του ότι είναι αποσπασματικό, εναπόκειται πλήρως σε κοινοτική χρηματοδότηση, η οποία είναι αμφίβολο ότι επιτρέπεται να συνεχιστεί, με τους κανονισμούς του νέου ΕΣΠΑ.
Την προηγούμενη εβδομάδα, οι εργαζόμενοι στους 28 φορείς διαχείρισης προστατευόμενων περιοχών κινητοποιήθηκαν μέσω του πανελλαδικού τους συλλόγου για την ανάδειξη του προβλήματος. «Οι 380 εργαζόμενοι στους φορείς διαχείρισης, οι οποίοι επελέγησαν όλοι μέσω ΑΣΕΠ, μισθοδοτούνται από κοινοτικά προγράμματα, ενώ τα διοικητικά συμβούλια των φορέων διαχείρισης είναι άμισθα» εξηγεί στην «Κ» ο πρόεδρος του συλλόγου (και επιστημονικής συντονιστής στον φορέα Βόρειας Πίνδου) Μιχάλης Βάκκας. «Το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Περιβάλλον (ΕΠΠΕΡΑΑ) λήγει στο τέλος του έτους και το νέο ΕΣΠΑ δεν καλύπτει ανελαστικές δαπάνες, όπως η μισθοδοσία. Επομένως, οι φορείς θα μείνουν χωρίς προσωπικό και θα κλείσουν».

Το σχήμα που επελέγη για την προστασία των πολυτιμότερων περιβαλλοντικά περιοχών της χώρας προέκυψε πριν από μια δεκαετία «στο πόδι», υπό το βάρος της πίεσης της Ε.Ε. και των παραπομπών στο Ευρωδικαστήριο. Ωστόσο, η πορεία «κατηγοριοποίησης» των περιοχών που ανήκουν στο δίκτυο Natura (και συνεπακόλουθα η ζωνοποίησή τους, η εκπόνηση και εφαρμογή διαχειριστικών σχεδίων κ.λπ.) έμεινε στη μέση: οι φορείς είναι μόλις 28 και αντιστοιχούν στο 1/3 των περιοχών Natura. Επιπλέον, η παρουσία τους είναι συχνά... διακοσμητική, αφού δεν μπορούν να επηρεάσουν την τύχη ενός έργου (έχουν γνωμοδοτικό ρόλο) μέσα στην περιοχή της αρμοδιότητάς τους. Η σύγχυση έγινε ακόμα μεγαλύτερη, όταν προ διετίας αποφασίστηκε η συγχώνευσή τους (κυρίως με γεωγραφικά κριτήρια), για λόγους «περιορισμού του κράτους», η οποία όμως ήταν κενή περιεχομένου, αφού το προσωπικό δεν χρηματοδοτείται από τον προϋπολογισμό. Τελικά, η συγχώνευση «ανεστάλη» για μετά τη λήξη του τρέχοντος ΕΣΠΑ, χωρίς να έχει προετοιμαστεί η συνέχεια. Αλλά και το ίδιο το λειτουργικό σχήμα των φορέων είναι ιδιότυπο, αφού οι εργαζόμενοι στους φορείς είναι κομμάτι της κρατικής διοίκησης... χωρίς να είναι δημόσιοι υπάλληλοι.

«Το περασμένο έτος οργανώθηκε από το υπουργείο Περιβάλλοντος διάλογος με τη συμμετοχή όλων των ενδιαφερομένων φορέων για την τύχη των προστατευόμενων περιοχών», διευκρινίζει ο κ. Βάκκας. «Ο διάλογος κατέληξε τον περασμένο Νοέμβριο σε ένα ομόφωνο πόρισμα. Ομως η ηγεσία του υπουργείου δεν υλοποίησε τις προτάσεις του πορίσματος και παρέπεμψε το θέμα στις καλένδες».

Συσκέψεις στο ΥΠΕΚΑ

Το πρόβλημα είναι ότι ο χρόνος έχει πλέον τελειώσει. Οι συνεχείς αλλαγές στους υπουργούς Περιβάλλοντος δεν βοήθησαν την κατάσταση. Την περασμένη Τετάρτη πραγματοποιήθηκε στο ΥΠΕΚΑ μια ακόμα σύσκεψη για την εξεύρεση λύσης. «Πλέον δεν υπάρχει περιθώριο αναβολών, ειδικά αν αποδειχθεί ότι όντως δεν μπορεί να καλυφθεί από το νέο ΕΣΠΑ η μισθοδοσία του προσωπικού των φορέων διαχείρισης», λέει η γενική γραμματέας Περιβάλλοντος, Χριστίνα Μπαριτάκη. «Κατά τη γνώμη μου, θα ήταν λάθος ένα σύστημα που υπάρχει τόσα χρόνια και παράγει έργο, να καταργηθεί. Θα πρέπει πρώτα να καταλήξουμε ποια θα είναι η διάδοχη λύση και μετά να υπάρξει ένα μεταβατικό διάστημα. Δεν είναι λογικό να αποδομήσουμε το σύστημα των φορέων διαχείρισης, υπό τέτοια πίεση χρόνου και έλλειψη πόρων. Οσο για τις τυχόν αλλαγές στο σύστημα προστασίας των προστατευόμενων περιοχών, αυτές θα πρέπει να προκύψουν μέσα από ώριμη μελέτη».

Κατά τα λοιπά, μέχρι το τέλος του έτους, οι φορείς διαχείρισης θα ολοκληρώσουν την εκπόνηση των πρώτων διαχειριστικών σχεδίων και τα πρώτα προγράμματα παρακολούθησης των προστατευόμενων περιοχών. Θα είναι η πρώτη φορά που το υπουργείο Περιβάλλοντος, έστω και με τη συνήθη πολυετή καθυστέρηση, θα αποκτήσει σαφή εικόνα για την κατάσταση των προστατευόμενων περιοχών και ειδών, με βάση την οποία θα μπορεί να λάβει συγκεκριμένα μέτρα. Την ίδια ώρα, όμως, μελέτες για την ανακήρυξη μεγάλων περιοχών σε εθνικά πάρκα (λ.χ. Παρνασσός) παραμένουν στα συρτάρια του υπουργείου, με αποτέλεσμα σταδιακά να απαξιώνονται. Ολα δείχνουν ότι η επόμενη αλλαγή θα γίνει και πάλι υπό την απειλή ευρωπροστίμων.

Γέφυρα Καζάρμας: Η αρχαιότερη μονότοξη γέφυρα της Ευρώπης στην Αργολίδα.

 Η Ακρόπολη της Καζάρμας, ένα από τα άγνωστα αξιοθέατα των Μυκηνών στην Αργολίδα, βρίσκεται στο 15ό χιλιόμετρο, στο δρόμο από το Ναύπλιο για Παλιά Επίδαυρο.

Η Ακρόπολη της Καζάρμας, αποτελεί κατασκεύασμα Αργείων που πιθανότατα μ’ αυτή όριζαν τα σύνορα των αρχαίων πόλεων του Άργους και της Παλιάς Επιδαύρου.

Η Ακρόπολη της Καζάρμας είναι μία μικρή οχυρωματική κατασκευή διαστάσεων 85 επί 75 μέτρα, χτισμένη σε λόφο ύψους 28 μέτρων. Θεωρείται οικοδομημένη κατά την βυζαντινή εποχή. Τα τείχη της έχουν πλάτος περίπου 2,50 μέτρα και το σωζόμενο ύψος της, φτάνει τα σχεδόν 5 μέτρα. Το σχήμα της είναι πολυγωνικό και χρονολογείται πίσω στον 4ο π.Χ. αιώνα, ενώ συναποτελείται από τέσσερις κυκλικούς πύργους, η κύρια είσοδος των οποίων βρίσκεται στα δυτικά.

Η μετάβαση στον χώρο της Ακρόπολης της Καζάρμας είναι πλέον πολύ εύκολη, αφού έχει κατασκευαστεί κανονικός δρόμος ανατολικά του λόφου πάνω στον οποίο στέκεται.

Κοντά στην Ακρόπολη της Καζάρμας και σε απόσταση αναπνοής από το χωριό Αρκαδικό της Αργολίδας, βρισκεται η γέφυρα της Καζάρμας.

Η γέφυρα της Καζάρμας θεωρείται ως μία από τις αρχαιότερες διατηρημένες γέφυρες του κόσμου, κι αποτέλεσε στο παρελθόν ένα μέρος του οδικού δικτυού που είχαν κατασκευάσει οι Μυκηναίοι στην περιοχή, για να συνδέουν τις Μυκήνες και την αρχαία Τίρυνθα με την Παλιά Επίδαυρο. Παράλληλα, χρησίμευσε και σαν φράγμα για τα ορμητικά νερά των χειμάρρων κατά τους χειμερινούς μήνες.

Η γέφυρα της Καζάρμας κατασκευάσθηκε με την χρήση τεράστιων ακατέργαστων ασβεστόλιθων. Έχει μήκος 22 μετρά, πλάτος 5,6 μετρά και υψος 4 μετρα.

Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της γέφυρας της Καζάρμας είναι ότι αποτελεί την τελευταία μονότοξη γέφυρα που μπορεί να βρει κάποιος στην Ευρώπη, ενώ μέχρι και σήμερα, οι κατοίκοι της περιοχής συνεχίζουν να τη χρησιμοποιούν.

Το πιο μαγευτικό φεγγάρι του χρόνου (μύθοι και δοξασίες).

 Κάτι τέτοιες νύχτες, με τέτοιο φεγγάρι, που μας δίνεται η ευκαιρία να «απογειωθούμε» δίπλα στο κύμα ή να απολαύσουμε έτσι απλά έναν περίπατο σε κάποια ξεχασμένη γραφική γειτονιά είναι έτσι και αλλιώς σκέτη μαγεία. Και η πανσέληνος του Αυγούστου είναι πάντα άκρως μοναδική.

«Η Σελήνη έλκει τη Γη, όπως βέβαια και η Γη πολύ περισσότερο τη Σελήνη» λέει ο κ. Γ. Σειραδάκης, καθηγητής του Τμήματος Φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και εξηγεί: «Το αποτέλεσμα αυτής της αμοιβαίας έλξης είναι οι παλίρροιες, ένα φαινόμενο που παρατηρείται κάθε έξι ώρες, είτε η Σελήνη βρίσκεται από τη μία πλευρά του πλανήτη μας είτε από την άλλη κάτι που εμείς το βλέπουμε πολύ χαρακτηριστικά στον Εύριπο στη Χαλκίδα, όπου κάθε έξι ώρες αλλάζει η ροή των υδάτων.Αυτή είναι η μόνη μεγάλη και σημαντική επίδραση της Σελήνης στον πλανήτη μας. Βέβαια δεν μπορούμε να αμφισβητήσουμε ότι όταν έχουμε πανσέληνο, το φως του φεγγαριού,ειδικά για τους ρομαντικούς, κάνει πιο όμορφες τις νύχτες και επομένως επιδρά εποικοδομητικά στη διάθεσή μας. Αλλά οι μοναδικές επιδράσεις του φυσικού δορυφόρου μας στον πλανήτη μας, αν θέλουμε να μιλήσουμε επιστημονικά, δεν έχουν να κάνουν με τίποτε άλλο από τις παλίρροιες και φυσικά με το ότι οι νύχτες μας γίνονται περισσότερο φωτεινές όταν έχουμε πανσέληνο».

Η φημισμένη όμως και όχι άδικα η πανσέληνος του Αυγούστου έχει ένα μοναδικό χαρακτηριστικό που την κάνει να ξεχωρίζει: είναι συνήθως «έγχρωμη». Ειδικά λίγο μετά την ανατολή της αλλά και προς τη δύση της, όταν αρχίζει να παίρνει κάτι από το χρώμα της πορφύρας.

«Αυτός είναι και ένας από τους βασικότερους λόγους που το αυγουστιάτικο φεγγάρι φημίζεται για την ομορφιά του» συνεχίζει ο κ. Σειραδάκης και εξηγεί: «Επειδή η Σελήνη τον Αύγουστο όταν μεσουρανεί, δηλαδή όταν βρίσκεται στο μέγιστο ύψος, δεν φθάνει πολύ ψηλά πάνω από τον ορίζοντα, το φως της φθάνει σε εμάς διατρέχοντας μεγαλύτερο πάχος ατμόσφαιρας με αποτέλεσμα να διαχέεται και να απορροφάται το κυανό τμήμα του χρώματός της και να φθάνει στα μάτια μας πιο έντονο το κόκκινο. Η φύση δηλαδή μάς απατάει για το χρώμα της Σελήνης».

Οι μύθοι και οι δοξασίες

Πόσο καιρό αλήθεια (ή μήπως και χρόνια) έχετε να δώσετε στον εαυτό σας τη δυνατότητα να χαλαρώσει ή να ονειρευτεί υπό το σεληνόφως; Να απολαύσετε έναν βραδινό περίπατο μακριά από τους προβολείς της πόλης; Να «ταξιδέψετε» στο άπειρο με όχημα τον φυσικό μας δορυφόρο; Η πανσέληνος του Αυγούστου είναι ίσως μια από τις πιο κατάλληλες ευκαιρίες. Το σημερινό και αυριανό βράδυ προσφέρεται για λίγο περισσότερο ξενύχτι . Αφήστε τις ξενόφερτες δοξασίες για λυκανθρώπους, βρικόλακες (και όλα τα συναφή) για εκείνους που θέλουν να βλέπουν την αθέατη και πάντα σκοτεινή όψη της Σελήνης και πιαστείτε από τον μίτο των δικών μας παραδόσεων και μύθων για να βρείτε τη δική σας έξοδο από τον λαβύρινθο της καθημερινότητας.

Αφεθείτε για λίγες ώρες στη μαγεία αυτής της μοναδικής νύχτας όπου συγχωρούνται όλες οι... αμαρτίες. Με τις νεράιδες και τα ξωτικά όπως πίστευαν σε πολλές νησιωτικές περιοχές να πλημμυρίζουν τη νύχτα της αυγουστιάτικης πανσελήνου τα δάση για να σκορπίσουν έρωτα σε ό,τι αγγίζουν με το ραβδί τους και να φεύγουν, λίγο προτού ξημερώσει, μαγεμένες και οι ίδιες, μοιράζοντας λήθη και συγχώρεση! Ή με τις μάγισσες όπως λέγεται σε πολλά χωριά της Ηπείρου που μαζεύονται στα ποτάμια. Λούζουν τα μαλλιά τους σε κρυστάλλινα νερά, φτιάχνουν μελόπιτες και με επικλήσεις κατεβάζουν το αυγουστιάτικο φεγγάρι για να κλέψουν λίγη από την πολύτιμη φεγγαρόσκονή του που γιατρεύει τις ματιασμένες κοπέλες και έχει τη δύναμη να αλλάζει και να μεταμορφώνει τα πάντα.

Οι πρόγονοί μας βάφτισαν στη μυθολογία μας τη Σελήνη Εκάτη. Τη λάτρευαν και την έτρεμαν έτσι όπως μόνο στους θεούς αρμόζει. Οι εκδοχές για την καταγωγή της ήταν πολλές. Κάποιοι πίστευαν ότι είναι η κόρη του Δία και της Δήμητρας, άλλοι της Ηρας και του Περσέα και άλλοι τέλος την ταύτιζαν με την Αρτεμη, τη θεά του κυνηγιού. Πολλά και τα επίθετα που περιέγραφαν τη σπάνια μορφή της. Η Αγριόμορφη, η Τρίμορφη, η Νυχία ή η Κυνοσφανή όπως αλλιώς αποκαλούσαν τη θεά των νεκρών και των φαντασμάτων Εκάτη, έβγαινε τις νύχτες στα σταυροδρόμια μαζί με ένα πλήθος λευκά σκυλιά που γάβγιζαν άγρια και προκαλούσαν ρίγη τρόμου σε όσους είχαν αμαρτήσει ή είχαν αφήσει κάποιον νεκρό άταφο. Οι πλούσιοι Αθηναίοι για να αποκτήσουν την εύνοιά της τής ετοίμαζαν και της αφιέρωναν ειδικές τελετές, γνωστές ως τα «Δείπνα της Εκάτης» με διάφορα ακριβά φαγώσιμα που τα άπλωναν στο σεληνόφως ώσπου να χαθούν.

Μπορεί η θεά Εκάτη να ανήκει στη μυθολογία. Ισως τελικά οι νεράιδες, τα ξωτικά και οι μάγισσες να κυκλοφορούν ελεύθερα μόνο στα παραμύθια. Το αυγουστιάτικο «ολόγιομο» φεγγάρι όμως σήμερα το βράδυ θα «κόβει» βόλτες στον ουρανό μας όλη νύχτα. Χαλαρώστε και απολαύστε μια μαγική βραδιά. Πανσέληνος είναι και (δυστυχώς) θα περάσει...

Σαν σήμερα το 1959 ανακαλύπτονται τα τείχη και η πύλη των Μυκηνών (αφιέρωμα - 3D βίντεο).

 Οι Μυκήνες  ήταν αρχαία πόλη της Αργολίδας κοντά στο βουνό Τρητός κι απέναντι απ’ τον Αργολικό κόλπο. Πρώτος ο Όμηρος αναφέρει την πόλη περιγράφοντάς την με τα λόγια «ευρυάγυιαν, πολύχρυσον».

Μυκήνες, πύλη των λεόντων

Τούτο παρακίνησε τον Ερρίκο Σλήμαν να σκάψει την ακρόπολη των Μυκηνών, όπου βρήκε τους γνωστούς κάθετους λακκοειδείς τάφους, διάφορα αγγεία σπάνιας τέχνης, δείγματα Μυκηναϊκού πολιτισμού που αναπτύχθηκε με κέντρο τις Μυκήνες από τα 1600–1100 π.Χ. Το έργο του Σλήμαν συνέχισε από το1888 ο Χρήστος Τσούντας, η συστηματική, σχεδόν επί εικοσαετία, σκαπάνη του οποίου έφερε στο φως το ανάκτορο στην κορυφή της ακρόπολης καθώς και πλήθος θαλαμοειδών τάφων στην ευρύτερη περιοχή. Το έργο του Schliemann και του Χρήστου Τσούντα συνέχισε επάξια ο A. Wace, διευθυντής της Βρετανικής Αρχαιολογικής Σχολής, που από τα 1919 έως τα 1955, συστηματοποιήησε τα έως τότε δεδομένα, εμπλούτισε την έρευνα, τα ευρήματα και τη γνώση του χώρου και του πολιτιστικού του ιδιώματος. Άξιοι συνεχιστές της επιστημονικής παρακαταθήκης των προηγουμένων, οι Lord William Taylour, η έρευνα του οποίου έφερε στο φως το Θρησκευτικό Κέντρο στην κάτω δυτική πλαγιά του τειχισμένου λόφου, του Ι. Παπαδημητρίου ο οποίος έφερε στο φως τον Ταφικό Κύκλο Β, ο Γ. Μυλωνάς που ως διευθυντής ανασκαφών της Αρχαιολογικής Εταιρείας για 30 περίπου χρόνια, διεκπεραίωσε το πλέον σημαντικό ανασκαφικό έργο στην ακρόπολη των Μυκηνών, αποκαλύπτοντας εκτεταμένα οικιστικά συγκροτήματα όπως οι Βόρειες Αποθήκες, η Βορειοδυτική και Νοτιοδυτική Συνοικία, συμβάλλοντας στην κατανόηση της οργάνωσης και χρήσης του χώρου σ’ ένα μοναδικό ανακτορικό συγκρότημα όπως των Μυκηνών. Επιπλέον, η συμβολή του Σπ. Ιακωβίδη αλλά και της E. French την τελευταία τριακονταετία κεφαλαιοποιεί την σχεδόν επί έναν αιώνα συναρπαστική και ατέρμονη ανάγνωση του μυκηναικού πολιτισμού.

Τέλος, σημαντική είναι η προσφορά διαχρονικά της Διεύθυνσης Αναστήλωσης αφού στις αρχές της δεκαετίας του 1950 έφερε σε πέρας το δύσκολο έργο της αποκατάστασης της αρχιτεκτονικής μορφής του ανακτορικού συγκροτήματος και της αίθουσας του θρόνου (εστία), της θόλου του τελευταίου μνημειώδους θολωτού τάφου που χτίστηκε στις Μυκήνες, γνωστού ως της Κλυταιμνήστρας αλλά και των τειχών.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1990 η Αρχαιολογική Εταιρεία προχώρησε στην αναστήλωση και διάσωση του θολωτού τάφου, γνωστού ως Αιγίσθου αλλά και του σημαντικού κτηριακού συγκροτήματος στα δυτικά της τειχισμένης ακρόπολης, της Συνοικίας του Λαδέμπορα. Από το 2000 έως και σήμερα, το ΥΠ.ΠΟ και το Ταμείο Διαχείρισης Πιστώσεων για την Εκτέλεση Αρχαιολογικών Έργων (Τ.Δ.Π.Ε.Α.Ε.) συνεχίζει το έργο της συντήρησης, στερέωσης και ανάδειξης της ακρόπολης και των μνημείων του ευρύτερου περιβάλλοντος χώρου των Μυκηνών, με στοχευμένες επεμβάσεις που αποσκοπούν στην διάσωση του μοναδικού αυτού μνημείου της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς.

Η δημιουργία ενός εκτεταμένου δικτύου προσβάσεων εντός κι εκτός της ακρόπολης των Μυκηνών, η ανάδειξη της Αυλής και της Εστίας του ανακτόρου, η διάσωση των μοναδικών αποθηκευτικών πίθων των Βόρειων Αποθηκών, η αποκατάσταση και ενίσχυση των τοιχοδομιών των επί ένα αιώνα εκτεθειμένων οικιστικών και ανακτορικών καταλοίπων,η ανάδειξη του ταφικού Κύκλου Β και του θολωτού τάφου των Λεόντων καθώς κι η κατασκευή απαραίτητων υποδομών στον ευρύτερο αρχαιολογικό χώρο συμβάλλουν στην αρμονική, επιμορφωτική και διαλλεκτική σχέση με τον ολοένα αυξανόμενο αριθμό επισκεπτών απ’ όλον τον κόσμο.

Ιστορία

Περσείδες

Η παράδοση αναφέρει ότι τις Μυκήνες ίδρυσε ο Περσέας, εγγονός του βασιλέα του Άργους Ακρισίου. Ο Ακρίσιος χώρισε τη χώρα του σε διάφορα βασίλεια και έδωσε το Ηραίο στον αδελφό του Προίτο, τη Μιδέα και την Τίρυνθα και ο Περσέας, που ήταν γιος του Δία και της Δανάης, έφυγε για τη χώρα της Λυκίας. Επιστρέφοντας από εκει, σκότωσε, χωρίς να θέλει, τον παππού του και έδωσε στο Μεγαπένθη το βασίλειό του, το Άργος, ενώ πήρε από εκείνον το βασίλειο της Τίρυνθας.

Στην Τίρυνθα ο Περσέας έκτισε τις Μυκήνες και τους έδωσε αυτό το όνομα γιατί του έπεσε εκεί ο «μύκης» (θήκη) απ’ το ξίφος του ή γιατί ενώ διψούσε, βρήκε ένα μύκητα και τραβώντας τον είδε να υπάρχει η πηγή Περσεία, που υπάρχει και σήμερα.

Άλλοι λένε ότι η κόρη ή η γυναίκα του Ινάχου είχε το όνομα Μυκήνη. Από τον Περσέα ιδρύθηκε η δυναστεία των Περσειδών, στην οποία ανήκουν μικροί τετράγωνοι τάφοι. Απόγονοι αυτού ήταν ο Ηλεκτρύονας, οΣθένελος και ο Ευρυσθέας, ο τελευταίος γόνος της δυναστείας, που φονεύθηκε από τους Hρακλείδες.

Χρυσό προσωπείο των Μυκηνών γνωστό και ως «Μάσκα του Αγαμέμνονα», βρέθηκε από τον Σλήμαν το 1876

Ατρείδες

Η δυναστεία αυτή ανατράπηκε από τη δυναστεία των Πελοπιδών από τους οποίους προήλθαν οι Ατρείδες. Οι Πελοπίδες φτιάξανε «την πύλη των λεόντων» και δραστήριοι, όπως ήταν, κυριάρχησαν σε όλη την Πελοπόννησο και τα γύρω νησιά, απέκτησαν δύναμη και κύρος, ώστε όλοι οι βασιλείς εκείνων των χρόνων θεώρησαν ως αρχηγό τους στην εκστρατεία κατά της Τροίας τον Αγαμέμνονα. Σ’ αυτούς ανήκουν τα οχυρά της Ακρόπολης, οι θολωτοί τάφοι, όπως ο περίφημος τάφος του Ατρέα, ένα θαυμάσιο έργο των αρχαίων Ελλήνων κι ακόμα πολλοί άλλοι μικρότεροι τάφοι, που βρέθηκαν ανοιχτοί και λεηλατημένοι για πολλά χρόνια, όπως αναφέρει ο Παυσανίας κι ο Σοφοκλής.

Οι Πελοπίδες κυβέρνησαν τρεις και περισσότερο αιώνες (1400 – 1050 π.Χ.). Βέβαια, οι παραδόσεις δεν μπορούν να μας πληροφορήσουν ακριβώς για τα ιστορικά γεγονότα αυτών των χρόνων. Ο Ατρεύς κι ο Αγαμέμνονας είναι τα πιο γνωστά πρόσωπα αυτής εποχής απ’ τα ποιήματα και τα ευρήματα των ανασκαφών, που μας βοηθούν να γνωρίσουμε και τους ανθρώπους που έζησαν σ’ αυτά τα μέρη. Οι πελώριες πέτρες που χρησιμοποιήθηκαν για την «πύλη των λεόντων», μας μιλούν για τη δύναμη εκείνων των ανθρώπων, που προκαλούσαν κατάπληξη στους πολίτες των άλλων πόλεων, ώστε τα ονόμαζαν «Κυκλώπεια έργα». Τα ανάκτορα, που είχαν για πυρήνα ένα ορθογώνιο κτίριο με πολλά διαμερίσματα γύρω, στολίζονταν με πολύχρωμες τοιχογραφίες.

Τα διάφορα κοσμήματα, όπλα, δαχτυλίδια, ειδώλια (αγάλματα) μικρά και άλλα αντικείμενα αλλά και τα εκτεταμένα οικιστικά κατάλοιπα εντός και εκτός της ακρόπολης των Μυκηνών μας γνωρίζουν τον τρόπο ζωής των Μυκηναίων.

Δωρική Κάθοδος

Απ’ το 12ο αιώνα π.Χ. άρχισε η παρακμή των Μυκηνών. Η καταστροφή του κράτους των Χετταίων που ήταν και οι μοναδικοί φορείς ήδη από το 17ο αιώνα της τέχνικής επεξεργασίας του σιδήρου, η απώλεια των αιγυπτιακών αγορών άρχισαν να κλονίζουν τις Μυκήνες. Η καταστροφή αυτή συμπληρώθηκε απ’ τους Ηρακλειδείς. Μετά το φόνο του Αγαμέμνονα απ’ τον Αίγισθο, το κράτος των Ατρειδών έπαψε να υπάρχει και οι νέοι κατακτητές της Πελοποννήσου, οι Δωριείς, δε δυσκολεύτηκαν καθόλου να πατήσουν το 1100 π.Χ. τη χώρα, που έφτασε σε μεγάλο βαθμό πολιτισμού.

Από τότε έπεσαν σε αφάνεια μέχρι τους περσικούς πολέμους. Λίγοι μόνο πολεμιστές της πήραν μέρος στις μάχες Θερμοπυλών και Πλαταιών. Καταστράφηκαν ξανά το 468 π.Χ. από τους Αργείους που έγιναν κύριοι της περιοχής και τη μοίρασαν στους φτωχούς πολίτες του Άργους.

Οι παλιοί κάτοικοι των Μυκηνών σκορπίστηκαν σε όλη σχεδόν την Ελλάδα φτάνοντας μέχρι τη Μακεδονία.

Βέβαια υπήρχαν ακόμα στην παλιά πόλη μερικοί κάτοικοι μέχρι το 150 μ.Χ., οπότε πιθανώς ερημώθηκε τελείως.

Σημερινή Κατάσταση

Σήμερα στη θέση αυτή υπάρχει το μικρό χωριό Μυκήνες (Χαρβάτι επί τουρκοκρατίας) και τα ερείπια της Ακρόπολης, που θυμίζουν πάντα τις μακρινές και ένδοξες εποχές. Από τα σωζόμενα σήμερα ερείπια σπουδαιότερα είναι οι δυο ταφικοί βασιλικοί περίβολοι Α και Β που αποτελούσαν τμήμα του εκτεταμένου προιστορικού νεκροταφείου στα δυτικά του λόφου του ανακτόρου, από των οποίων την ανασκαφή (λακκοειδείς τάφοι) προέρχεται ο μεγαλύτερος όγκος των εκπληκτικών ευρημάτων (τα περισσότερα είναι χρυσά και χαρακτηρίζονται για τη θαυμάσια τέχνη τους), ο θησαυρός του Ατρέα (θολωτός τάφος), ο θολωτός τάφος τηςΚλυταιμνήστρας, η Πύλη των Λεόντων, το Βασιλικό ανάκτορο, ο ναός, η Βόρεια Πύλη καθώς και η Υπόγεια δεξαμενή κ.ά. Πάρα πολλά από τα ευρήματα που έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη στις Μυκήνες εκτίθενται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας καθώς και στο νέο, σύγχρονο, Μουσείο Μυκηνών στη βόρεια κλιτύ της ακρόπολης, προκαλώντας το θαυμασμό σε εκατομμύρια επισκέπτες από όλες τις γωνιές της γης.

Οι «Πολύχρυσες Μυκήνες», το βασίλειο του μυθικού Αγαμέμνονα, που πρώτος ύμνησε ο Όμηρος στα έπη του, είναι το σημαντικότερο και πλουσιότερο ανακτορικό κέντρο της Ύστερης Εποχής του Χαλκού στην Ελλάδα. Το όνομά τους έχει δοθεί σε έναν από τους λαμπρότερους πολιτισμούς της ελληνικής προϊστορίας, το μυκηναϊκό, και οι μύθοι που συνδέονται με την ιστορία τους διαπέρασαν τους αιώνες με τα ομηρικά έπη και τις μεγάλες τραγωδίες της κλασικής εποχής, ενώ ενέπνευσαν και συνεχίζουν να εμπνέουν παγκοσμίως την πνευματική δημιουργία και την τέχνη. Η μυθική παράδοση φέρει ως ιδρυτή των Μυκηνών τον Περσέα, γιο του Δία και της Δανάης, της κόρης του Ακρισίου, του βασιλιά του Άργους, απόγονου του Δαναού. Ο Παυσανίας (2.16.3) αναφέρει ότι ο Περσέας ονόμασε τη νέα πόλη Μυκήνες είτε επειδή εκεί έπεσε ο μύκης του ξίφους του είτε επειδή εκεί αποκαλύφθηκε μία πηγή με άφθονο νερό, η Περσεία πηγή, κάτω από τη ρίζα ενός «μύκητος», δηλαδή ενός μανιταριού. Σύμφωνα με το μύθο, οι απόγονοι του Περσέα βασίλεψαν στις Μυκήνες για τρεις γενιές, με τελευταίο τον Ευρυσθέα, που σκοτώθηκε χωρίς να αφήσει απογόνους, και έτσι οι κάτοικοι των Μυκηνών επέλεξαν ως βασιλιά τους τον Ατρέα, γιο του Πέλοπα και πατέρα του Αγαμέμνονα και του Μενέλαου.

Οι Μυκήνες ιδρύθηκαν ανάμεσα σε δύο ψηλούς κωνικούς λόφους, τον Προφήτη Ηλία (805 μ.) και τη Σάρα (660 μ.), πάνω σε χαμηλό ύψωμα που δέσποζε στην αργολική πεδιάδα και είχε τον έλεγχο των οδικών και θαλάσσιων επικοινωνιών. Η παλαιότερη ανθρώπινη δραστηριότητα στο χώρο τεκμηριώνεται από ελάχιστα κατάλοιπα λόγω των μεταγενέστερων οικοδομικών φάσεων και χρονολογείται στην 7η χιλιετία π.Χ., κατά τη νεολιθική εποχή. Η κατοίκηση ήταν συνεχής έως και τους ιστορικούς χρόνους, τα περισσότερα όμως μνημεία, που είναι ορατά σήμερα, ανήκουν στην εποχή ακμής του χώρου, την Ύστερη Εποχή του Χαλκού, μεταξύ του 1350 και του 1200 π.Χ. Στις αρχές της 2ης χιλιετίας υπήρχε ένας μικρός οικισμός πάνω στο λόφο καθώς και ένα νεκροταφείο στη νοτιοδυτική του πλευρά, με απλές ταφές σε λάκκους. Γύρω στο 1700 π.Χ. εμφανίσθηκαν ηγεμονικές και αριστοκρατικές οικογένειες, όπως διαπιστώνεται από τη χρήση μνημειωδών τάφων, πλούσια κτερισμένων και περικλεισμένων σε λίθινο περίβολο, που ονομάσθηκε Ταφικός Κύκλος Β. Η εξέλιξη αυτή συνεχίσθηκε στην αρχή της μυκηναϊκής περιόδου, γύρω στο 1600 π.Χ., οπότε οικοδομήθηκε ένα μεγάλο κεντρικό κτήριο στην κορυφή του λόφου, ένας δεύτερος λίθινος περίβολος, ο Ταφικός Κύκλος Α, καθώς και οι πρώτοι θολωτοί τάφοι. Όπως αποδεικνύουν τα ευρήματα, οι ηγεμόνες των Μυκηνών ήταν ισχυροί και συμμετείχαν σε ένα πολύπλοκο δίκτυο εμπορικών συναλλαγών με τις χώρες της Μεσογείου.

Η ανοικοδόμηση των ανακτόρων, που είναι ορατά σήμερα, άρχισε γύρω στο 1350 π.Χ., στην Υστεροελλαδική ΙΙΙΑ2 περίοδο. Τότε ξεκίνησε και η οχύρωση της ακρόπολης, στην οποία διακρίνονται τρεις φάσεις. Ο πρώτος περίβολος κτίσθηκε με το κυκλώπειο σύστημα επάνω στο βράχο. Εκατό χρόνια αργότερα, στην ΥΕ ΙΙΙΒ1 περίοδο, η οχύρωση μετακινήθηκε προς τα δυτικά και νότια και κτίσθηκε η Πύλη των Λεόντων, η μνημειακή είσοδος με τον προμαχώνα της. Στον τειχισμένο χώρο εντάχθηκαν το θρησκευτικό κέντρο και ο Ταφικός Κύκλος Α, που διαμορφώθηκε σε χώρο προγονολατρείας, με την ανύψωση του αρχικού επιπέδου του Τότε είναι πιθανό ότι οικοδομήθηκε και ο θολωτός τάφος γνωστός ως «θησαυρός του Ατρέα», με τα τεράστια υπέρθυρα και την ψηλή κυψελοειδή θόλο. Γύρω στο 1200 π.Χ., στην ΥΕ ΙΙΙΒ-Γ περίοδο, μετά από εκτεταμένη καταστροφή, πιθανόν από σεισμό, κατασκευάσθηκε η επέκταση των τειχών προς τα βορειοανατολικά του λόφου ώστε να ενταχθεί στον τειχισμένο χώρο η υπόγεια κρήνη. Αλλεπάλληλες καταστροφές συνοδευόμενες από πυρκαγιές οδήγησαν στην οριστική εγκατάλειψη του χώρου γύρω στο 1100 π.Χ.

Μετά την κατάρρευση του ανακτορικού συστήματος και τη διάλυση της «Μυκηναϊκής Κοινής», ο λόφος παρέμεινε πενιχρά κατοικημένος ως την κλασική περίοδο. Στο διάστημα αυτό δημιουργήθηκαν στην περιοχή τοπικές ηρωικές λατρείες, που οφείλονταν στη φήμη των Μυκηνών, που τα ομηρικά έπη μετέφεραν σε όλο τον ελληνικό κόσμο, ενώ στην κορυφή του λόφου ιδρύθηκε ένας αρχαϊκός ναός αφιερωμένος στην Ήρα ή στην Αθηνά. Το 468 π.Χ., μετά τους μηδικούς πολέμους στους οποίους συμμετείχε η πόλη, το Άργος την κατέκτησε και κατεδάφισε τμήματα της οχύρωσής της. Αργότερα, κατά την ελληνιστική περίοδο, οι Αργίτες ίδρυσαν στο λόφο μία «κώμη», επισκευάζοντας τα προϊστορικά τείχη και τον αρχαϊκό ναό και κτίζοντας ένα μικρό θέατρο πάνω από το δρόμο του θολωτού τάφου της Κλυταιμνήστρας. Τους επόμενους αιώνες η κωμόπολη παρέμεινε σχεδόν εγκαταλελειμμένη και ήταν ήδη ερειπωμένη όταν την επισκέφθηκε ο Παυσανίας το 2ο αι. μ.Χ.

Τα κυκλώπεια τείχη της μυκηναϊκής ακρόπολης, όμως, παρέμεναν ορατά στο πέρασμα των αιώνων και αποτέλεσαν πόλο έλξης πολλών περιηγητών και αρχαιοφίλων, που δεν δίστασαν να λεηλατήσουν το χώρο κατά τον 18ο και 19ο αιώνα, επωφλούμενοι από την αδιαφορία και τη φιλαργυρία των Τούρκων. Το 1837, μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας, οι Μυκήνες τέθηκαν υπό την αιγίδα της εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας, η οποία μέχρι σήμερα πραγματοποιεί έρευνες στο χώρο. Το 1941 ο αντιπρόσωπός της, Κ. Πιττάκης, καθάρισε την Πύλη των Λεόντων και το 1876 ο Ερρίκος Σλήμαν, ύστερα από μικρές δοκιμαστικές τομές το 1874, ξεκίνησε τη μεγάλη του ανασκαφή, που αποκάλυψε τους πέντε τάφους του Ταφικού Κύκλου Α, υπό την επίβλεψη του Π. Σταματάκη, ο οποίος συνέχισε τις εργασίες το διάστημα 1876-1877, αποκαλύπτοντας και τον έκτο τάφο. Στη συνέχεια, ανασκαφές στα ανάκτορα και στα νεκροταφεία πραγματοποίησαν οι Χ. Τσούντας (1884-1902), Δ. Ευαγγελίδης (1909), G. Rosenwaldt (1911), Α. Κεραμόπουλος (1917), και A.J.B. Wace (1920-1923, 1939, 1950-1957). Παράλληλα, οι Ι. Παπαδημητρίου και Γ. Μυλωνάς της Αρχαιολογικής Εταιρείας ανέσκαψαν τον Ταφικό Κύκλο Β και οικίες, κατά τα έτη 1952-1955, ενώ ο Γ. Μυλωνάς μαζί με το Ν. Βερδελή της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, ανέσκαψαν τμήματα του οικισμού. Οι ανασκαφές της Βρετανικής Αρχαιολογικής Σχολής, υπό την επίβλεψη του λόρδου W. Taylour αποκάλυψαν το θρησκευτικό κέντρο, ενώ έρευνες συνεχίσθηκαν και από την Αρχαιολογική Εταιρεία με το Γ. Μυλωνά και το Σπ. Ιακωβίδη το 1959 και 1969-1974. Αναστηλωτικές εργασίες πραγματοποιήθηκαν το 1950-1955 από τον Α. Ορλάνδο και τον Ε. Στίκα στο θολωτό τάφο της Κλυταιμνήστρας, στο ανάκτορο, στο χώρο γύρω από την Πύλη των Λεόντων και στον Ταφικό Κύκλο Β. Από το 1998 βρίσκεται σε εξέλιξη το έργο «Συντήρηση-Στερέωση-Ανάδειξη των Μνημείων της Ακροπόλεως Μυκηνών και του Ευρύτερου Περιβάλλοντος Χώρου», το οποίο ανέλαβε αρχικά η Ομάδα Εργασίας Συντήρησης Μνημείων Επιδαύρου και στη συνέχεια η Επιτροπή Μυκηνών, που δημιουργήθηκε το 1999 από το Υπουργείο Πολιτισμού

Όλγα Ψυχογυιού, αρχαιολόγος

Ο παπάς της Σπιναλόγκας (συγκινητική πραγματική ιστορία).

 Ένα από τα ιστορικά στοιχεία που πληροφορούμαστε είναι ότι οι χανσενικοί που κατοικούσαν στη Σπιναλόγκα ήταν οργισμένοι με τον Θεό, για το λόγο ότι η ασθένειά τους ήταν μια μεγάλη και αφόρητη δοκιμασία. Ένας Γεραπετρίτης παπάς τόλμησε να τους επισκεφθεί κάποτε και να λειτουργήσει στον Άγιο Παντελεήμονα, που υπήρχε και ρήμαζε στο νησί, συντροφιά με τους νέους του κατοίκους. Λένε πως στην πρώτη Λειτουργία δεν πάτησε ψυχή.

Οι λεπροί άκουγαν πεισμωμένοι από τα κελιά τους την ψαλμωδία, κι άλλοτε την σκέπαζαν με τα βογκητά τους κι άλλοτε με τις κατάρες τους. Ο ιερέας όμως ξαναπήγε. Στην δεύτερη τούτη επίσκεψη ένας από τους ασθενείς πρόβαλε θαρρετά στο κατώφλι του ναού.
.
- Παπά, θα κάτσω στην Λειτουργία σου μ' έναν όρο όμως. Στο τέλος θα με κοινωνήσεις. Κι αν ο Θεός σου είναι τόσο παντοδύναμος, εσύ μετά θα κάμεις την κατάλυση και δεν θα φοβηθείς τη λέπρα μου.

Ο ιερέας έγνευσε συγκαταβατικά. Στα κοντινά κελιά ακούστηκε η κουβέντα κι άρχισαν να μαζεύονται διάφοροι στο πλάι του ναού, εκεί που ήταν ένα μικρό χάλασμα, με λιγοστή θέα στο ιερό. 

Παραμόνευσαν οι χανσενικοί στο τέλος της Λειτουργίας κι είδαν τον παπά δακρυσμένο και γονατιστό στην Ιερή Πρόθεση να κάνει την κατάλυση.
.
Πέρασε μήνας. Οι χανσενικοί τον περίμεναν. Πίστευαν πως θα ’ρθει τούτη τη φορά ως ασθενής κι όχι ως ιερέας. Όμως ο παπάς επέστρεψε υγιής και ροδαλός κι άρχισε με ηθικό αναπτερωμένο να χτυπά την καμπάνα του παλιού ναΐσκου.

Έκτοτε και για δέκα τουλάχιστον χρόνια η Σπιναλόγκα είχε τον ιερέα της. Οι χανσενικοί αναστύλωσαν μόνοι τους της εκκλησία και συνάμα αναστύλωσαν και την πίστη τους. Κοινωνούσαν τακτικά και πάντα κρυφοκοίταζαν τον παπά τους την ώρα της κατάλυσης, για να βεβαιωθούν πως το "θαύμα της Σπιναλόγκα" συνέβαινε ξανά και ξανά.

To 1957, με την ανακάλυψη των αντιβιοτικών και την ίαση των λεπρών, το λεπροκομείο έκλεισε και το νησί ερημώθηκε. Μόνο ο ιερέας έμεινε στο νησί ως το 1962, για να μνημονεύει τους λεπρούς μέχρι 5 χρόνια μετά το θάνατό τους.

Ιδού, λοιπόν, ένας σύγχρονος αθόρυβος ήρωας, που δεν τιμήθηκε για το έργο του από κανέναν, και που -αν προσέξατε- δεν παραθέσαμε το όνομά του γιατί απλά δεν το γνωρίζουμε! Όσο κι αν έψαξα δεν μπόρεσα να το βρω. Το γνωρίζει όμως -σίγουρα- ο Θεός! Κι αυτό μας αρκεί! 

Γουλιέλμος Νίκος 

Στην Ήρα γιόρτασαν τον Τίμιο Πρόδρομο.

 Η Αποτομή της Τιμίας Κεφαλής του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου γιορτάστηκε στην Τοπική Κοινότητα Ήρας του Δήμου Άργους Μυκηνών στο Βυζαντινό κοιμητηριακό ναό που ειναι αφιερωμένο στον Άγιο Ιωάννη και ανήκει στον ενοριακό ναό Αγίου Γεωργίου Ήρας.

Αρκετός κόσμος παρακολούθησε τον πανηγυρικό εσπερινό το βράδυ της Παρασκευής 28 Αυγούστου που τέλεσε πρωτοπρεσβύτερος π.Θεοδόσιος Μποταίτης συνοδευόμενος από τον Ιερομόναχο Ιάκωβο Ψαραδέλη.

Στο τέλος του εσπερινού πραγματοποιηθηκε περιφορά της Αγίας Εικόνας στο χωριό, ενώ συμμετείχε και τμήμα του 1ου συστήματος προσκόπων Άργους. 

Εντοπίστηκε τεράστια φυτεία χασίς στην Κορινθία με 1.585 δενδρύλλια.

  Εντοπίστηκε, από αστυνομικούς του Τμήματος Ασφαλείας Κορίνθου σε συνεργασία με αστυνομικούς του Αστυνομικού Τμήματος Γκούρας, φυτεία δενδρυλλίων κάνναβης, σε δασώδη περιοχή του τοπικού διαμερίσματος Φενεού Κορινθίας, αποτελούμενη από (1.585) δενδρύλλια κάνναβης.
Για την υπόθεση αυτή, συνελήφθη χθες (26.8.2015) το απόγευμα, στο Πανόραμα Κορινθίας, μετά από οργανωμένη αστυνομική επιχείρηση του Τμήματος Ασφαλείας Κορίνθου, ένας 31χρονος αλλοδαπός υπήκοος Αλβανίας.

Σε βάρος του σχηματίστηκε δικογραφία, κακουργηματικού χαρακτήρα, για παράβαση της νομοθεσίας για τα ναρκωτικά, η οποία περιλαμβάνει ακόμη έναν 23χρονο ομοεθνή του, ο οποίος αναζητείται, καθώς και άγνωστο αριθμό συνεργών τους.

Ειδικότερα, στο πλαίσιο στοχευμένων ενεργειών και δράσεων για την καταπολέμηση της καλλιέργειας δενδρυλλίων κάνναβης και κατόπιν κατάλληλης αξιολόγησης και αξιοποίησης στοιχείων, πραγματοποιήθηκε χθες (26.8.2015), από αστυνομικούς του Τμήματος Ασφαλείας Κορίνθου σε συνεργασία με αστυνομικούς του Αστυνομικού Τμήματος Γκούρας, επιχείρηση και εξερεύνηση, σε πυκνή δασώδη περιοχή του τοπικού διαμερίσματος Φενεού Κορινθίας.

Κατά την επιχείρηση, εντοπίστηκε από τους αστυνομικούς σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο, φυτεία δενδρυλλίων κάνναβης, η οποία αποτελούνταν από -1.585- δενδρύλλια κάνναβης, ύψους από 1,8 έως 3,5 μέτρα, τα οποία εκριζώθηκαν και κατασχέθηκαν. Επιπλέον, στο χώρο βρέθηκαν και κατασχέθηκαν αντικείμενα που σχετίζονται με την καλλιέργεια των δενδρυλλίων κάνναβης. 

Όσον αφορά στον τρόπο καλλιέργειας και απόκρυψης της φυτείας, οι δράστες είχαν διαμορφώσει κατάλληλα τον χώρο της φυτείας, τοποθετώντας περιμετρικά αυτής, κορμούς δέντρων, κλαδιά και φύλλα σε πυκνή διάταξη, ώστε να μην είναι ορατή η καλλιέργεια. 

Επιπλέον, περιμετρικά της φυτείας, οι καλλιεργητές είχαν κατασκευάσει «παρατηρητήρια», με σκοπό την έγκαιρη από μέρους τους αντίληψη των Αστυνομικών Αρχών, σε περίπτωση ανακάλυψης της καλλιέργειας, ενώ εντός αυτής είχαν κατασκευάσει και αυτοσχέδιο κατάλυμα.

Επίσης, είχαν εφοδιαστεί με τα απαραίτητα, τόσο για την καλλιέργεια των δενδρυλλίων κάνναβης, όσο και για την διαμονή τους εντός της φυτείας και τη φύλαξη της. 

Στο πλαίσιο της εμπεριστατωμένης αστυνομικής διερεύνησης του Τμήματος Ασφαλείας Κορίνθου, προέκυψε ότι την ανωτέρω φυτεία καλλιεργούσαν ο 31χρονος συλληφθείς, από κοινού με τον 23χρονο που αναζητείται, καθώς και άγνωστο αριθμό συνεργών τους.

Ο συλληφθείς με τη δικογραφία που σχηματίστηκε σε βάρος του θα οδηγηθεί στον κ. Εισαγγελέα Πρωτοδικών Τρίπολης, ενώ οι αστυνομικές έρευνες και το προανακριτικό έργο συνεχίζονται από το Τμήμα Ασφαλείας Κορίνθου για την ταυτοποίηση των συνεργών του, καθώς και για τον εντοπισμό και τη σύλληψη του 23χρονου.

Εντόπισαν από αέρος μεγάλη φυτεία χασίς στην Λακωνία.

 Στο πλαίσιο οργανωμένης αστυνομικής επιχείρησης, εντοπίστηκαν από αστυνομικούς του Τμήματος Ασφαλείας Σπάρτης, με τη συνδρομή της Υπηρεσίας Εναέριων Μέσων της Ελληνικής Αστυνομίας, σε αγροτοδασική περιοχή τοπικής κοινότητας του Δήμου Σπάρτης Λακωνίας, φυτεία κάνναβης αποτελούμενη από 366 δενδρύλλια. 
Για την υπόθεση αυτή, συνελήφθησαν, χθες (26.8.2015) το βράδυ, στη Σπάρτη Λακωνίας, από αστυνομικούς του Τμήματος Ασφαλείας Σπάρτης, δύο (2) ημεδαποί, ηλικίας 41 και 45 ετών αντίστοιχα, σε βάρος των οποίων σχηματίστηκε δικογραφία για παράβαση της νομοθεσίας για τα ναρκωτικά.

Ειδικότερα, στο πλαίσιο στοχευμένων ενεργειών και δράσεων για την καταπολέμηση της καλλιέργειας δενδρυλλίων κάνναβης και κατόπιν κατάλληλης αξιολόγησης και αξιοποίησης στοιχείων, πραγματοποιήθηκε χθες (26.8.2015) το μεσημέρι, επιχείρηση και εξερεύνηση, σε αγροτοδασική περιοχή τοπικής κοινότητας του Δήμου Σπάρτης Λακωνίας.

Κατά την επιχείρηση, εντοπίστηκε από τους αστυνομικούς σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο, φυτεία δενδρυλλίων κάνναβης, η οποία αποτελούνταν από -366- δενδρύλλια κάνναβης, ύψους από 0,5 έως 4 μέτρα, τα οποία εκριζώθηκαν και κατασχέθηκαν. Επιπλέον, στο χώρο βρέθηκαν και κατασχέθηκαν αντικείμενα που σχετίζονται με την καλλιέργεια των δενδρυλλίων κάνναβης.

Όπως προέκυψε, την ανωτέρω φυτεία καλλιεργούσαν ο 41χρονος και ο 45χρονος, οι οποίοι και συνελήφθησαν.

Οι συλληφθέντες θα οδηγηθούν στον κ. Εισαγγελέα Πρωτοδικών Σπάρτης.

Η αστυνομική έρευνα και η προανάκριση, διενεργούνται από το Τμήμα Ασφαλείας Σπάρτης.