Κώστας Γκότσης: Το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα σημαίνει, ναι στη λαϊκή και εθνική κυριαρχία, όχι στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.

  Τα δύο προηγούμενα μνημόνια και το επιχειρούμενο τρίτο αμφισβητούν ευθέως τις βασικές διατάξεις του Συντάγματος, τη λαϊκή κυριαρχία (άρθρο 1, παρ. 2), τη δυνατότητα της Βουλής να νομοθετεί, και της Κυβέρνησης να λειτουργεί ως εκτελεστική εξουσία (άρθρο 26).
Οι δανειστές δεν ασχολούνται απλώς με τα οικονομικά του Κράτους μας, αλλά θέλουν να έχουν όχι απλά λόγο, αλλά να επιβάλουν τις απόψεις τους στα πάντα: στα εργασιακά θέματα, στα επαγγέλματα, στα προϊόντα, στις συντάξεις, στη δικαιοσύνη, τη δημόσια διοίκηση, κλπ.

Απορώ πως ορισμένοι θεωρούν θεμιτό να συζητούν εκπρόσωποι της Ελληνικής Κυβέρνησης με τους ξένους δανειστές, αν θα πρέπει να «ανοίξει» στην Ελλάδα το επάγγελμα του δικαστικού επιμελητή, του συμβολαιογράφου, ή του φαρμακοποιού. Αυτό όμως αφορά εμάς τους Έλληνες και όσους άλλους κατοικούν σ’ αυτή τη χώρα και όχι φυσικά τους διάφορους υπουργούς οικονομικών, («δορυφόρους» του Σόϊμπλε). Ποιος έδωσε στους κυρίους αυτούς το δικαίωμα να επεμβαίνουν και να ζητούν μάλιστα να καθορίσουν τα ζητήματα της χώρας μας;

Η αμφισβήτηση της λαϊκής κυριαρχίας και η συνεχής παραβίαση του Συντάγματος, μέσω των μνημονίων, αποτελεί το κυρίαρχο ζήτημα που μας θέτουν και στις μέρες μας οι δανειστές. Μας ζητούν να γίνουμε καλά παιδιά και να δεχτούμε τις «γενναιόδωρες» προτάσεις τους!

Στο πλαίσιο αυτό δεν ζητούν απλά, αλλά απαιτούν να ξεπουλήσουμε ότι δημόσιο υπάρχει ακόμη στην Ελλάδα, μέσω των ιδιωτικοποιήσεων.

Η πρόταση των δανειστών που τίθεται σε δημοψήφισμα την Κυριακή είναι πολύ συγκεκριμένη στο θέμα αυτό. Ζητάει από το Διοικητικό Συμβούλιο του ΤΑΙΠΕΔ να εγκρίνει το σχέδιο ανάπτυξης που θα περιλαμβάνει την ιδιωτικοποίηση όλων των περιουσιακών στοιχείων που βρίσκονταν στην κατοχή του ΤΑΙΠΕΔ στις 31-12-2014. Δηλαδή ζητούν οι δανειστές να πουληθεί όλο το χαρτοφυλάκιο του ΤΑΙΠΕΔ, σε ότι δε αφορά την περιοχή μας και η Καραθώνα, τα ΞΕΝΙΑ, τα οικόπεδα του Αγίου Αναστασίου κλπ.

Ζητούν επίσης οι δανειστές να ολοκληρώσει η Κυβέρνηση τις διαδικασίες πώλησης των περιφερειακών αεροδρομίων, της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, της Εγνατίας, των λιμανιών Πειραιά και Θεσσαλονίκης και του Ελληνικού. Ζητούν επίσης, η Κυβέρνηση να διασφαλίζει πως όλες οι εκκρεμείς υποθέσεις (ιδιωτικοποιήσεις) θα ολοκληρώνονται εντός χρονοδιαγράμματος. Σε ότι αφορά την πώληση των λιμανιών Πειραιά και Θεσσαλονίκης και της ΤΡΑΙΝΟΣΕ ζητούν οι δανειστές καταληκτική ημερομηνία προσφορών όχι πέραν του Οκτωβρίου του 2015.

Ως προς τα Περιφερειακά αεροδρόμια ζητείται από την Κυβέρνηση να ολοκληρωθεί η πώλησή τους με τους υφιστάμενους όρους «και με τον νικητή του διαγωνισμού ήδη επιλεγμένο». Δηλαδή να καταλήξουν στην γερμανική εταιρία, η οποία κατά σύμπτωση είναι κρατική (η Fraport, βασικός μέτοχος της οποίας είναι το ομόσπονδο κρατίδιο της Έσσης και με 10% η Lufthansa,). Επίσης ζητούν να μεταφέρει η Κυβέρνηση στο ΤΑΙΠΕΔ, το εναπομείναν ποσοστό (10%) που κατέχει ακόμη στον ΟΤΕ, ώστε να πωληθεί και αυτό στη συνέχεια στη γερμανική εταιρία Ντόιτσε Τέλεκομ. Τι σόι όμως ιδιωτικοποιήσεις είναι αυτές όταν οι βασικές υποδομές του ελληνικού δημοσίου καταλήγουν σε κρατικές γερμανικές εταιρίες;

Η Κυβέρνηση στο προς τους δανειστές κείμενο των 47 σελίδων δυστυχώς και αυτή δεσμεύεται να πουλήσει σχεδόν τα πάντα: όλες τις βασικές υποδομές της χώρας (λιμάνια του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης, 10 τοπικά λιμάνια, μικρά λιμάνια και μαρίνες, την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, την Εγνατία οδό, το Ελληνικό, τα περιφερειακά αεροδρόμια), αλλά και πλήθος άλλων περιουσιακών στοιχείων που βρίσκονται στο χαρτοφυλακείο του ΤΑΙΠΕΔ (είναι η εταιρία που θα καταργούσε η κα Βαλαβάνη πριν τον Μάιο του 2015)! Στην κατάσταση της ελληνικής Κυβέρνησης περιλαμβάνεται η κατηγορία «Real estate», η «Ανάπτυξη γης», με προβλεπόμενα έσοδα κάποιες εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ μέχρι και το 2022, ο Αστέρας Βουλιαγμένης, η ΔΕΣΦΑ, η Κασσιόπη, η περιοχή Αφάντου, το Ξενία Σκιάθου κλπ. (βλ. σελίδες 9-11).

Όλα αυτά τα απίθανα και απαράδεκτα, όχι για μια Κυβέρνηση της Αριστεράς, αλλά για μια οποιαδήποτε Ελληνική Κυβέρνηση, παραδόξως δεν βρίσκονται στο προσκήνιο, σε αντίθεση με την κατηγορία του ΦΠΑ, στην οποία θα υπαχθούν τα μακαρόνια και το ρύζι! Γιατί προφανώς, μπορούμε να υποστούμε μια επιπλέον επιβάρυνση στις τιμές, αλλά αν πουλήσουμε τη δημόσια περιουσία και τις βασικές υποδομές θα θέσουμε σε αμφισβήτηση την ίδια την κυριαρχία μας ως Κράτος επί εθνικού εδάφους.

Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι ένα Κράτος για να υφίσταται ως τέτοιο θα πρέπει να διαθέτει την αναγκαία εδαφική έκταση, στην οποία θα εκδηλώνει την κυριαρχία του, κατασκευάζοντας και παρέχοντας σους πολίτες τις αναγκαίες υποδομές (αεροδρόμια, λιμάνια, δρόμους , νοσοκομεία, σχολεία κλπ.).

Στις κρίσιμες αυτές στιγμές οφείλουμε να πούμε όχι στο προτεινόμενο από τους δανειστές μνημόνιο, όχι σε όλα τα μνημόνια, ναι στην ανάκτηση της λαϊκής κυριαρχίας.

Κώστας Γκότσης
Δικηγόρος – διδάκτωρ ιστορίας